Weet wat je meet! Het antwoord op de vraag van de TDS meter
 

De afgelopen week luisterde ik naar een uitzending op de radio waarbij een water expert werd geïnterviewd. Ondanks dat ik grote waardering heb voor deze expert gingen mijn tenen toch krommen bij een aantal opmerkingen die hij maakte over het meten met een TDS meter.

TDS staat voor Total Dissolved Solids oftewel het totaal aan opgeloste stoffen in een vloeistof. Deze meters worden door menig aanbieder van waterfilters gebruikt om de zuiverheid van het gefilterde water weer te geven.

Hoe werkt een TDS meter? 
Een TDS meter is eigenlijk een geleidbaarheidsmeter. Hij werkt door een spanning aan te leggen tussen twee of meer elektroden. Positief geladen ionen (dat zijn bijvoorbeeld de mineralen en sporenelementen zoals calcium, magnesium, natrium, zink, ijzer) zullen zich verplaatsen naar de negatief geladen elektrode.
Negatief geladen ionen (o.a. chloride, sulfaat, sulfiet, fluoride) zullen zich verplaatsen naar de positief geladen elektrode.

Omdat deze ionen worden geladen en bewegen, vormen ze een elektrische stroom. De TDS meter meet hoeveel stroom er tussen de elektroden loopt. Daardoor kan worden vastgesteld hoeveel ionen er in een oplossing zitten.
Het resultaat wordt weergegeven in ppm (parts per million).

Als je alleen puur water (H2O) zou meten dan geeft de meter 0 aan.
Ik hoor je denken: dus als een TDS meter meer dan 0 aangeeft dan zitten er dus vervuilende stoffen in.

Nee is hierop het antwoord. Het geeft alleen aan dat er behalve water ook andere stoffen in zitten. 

Wat meet een TDS meter nu eigenlijk? 
Het is belangrijk om te weten wat zo’n meter eigenlijk NIET test. Ze meten namelijk alleen mobiel geladen ionen. Ze kunnen geen neutrale (ongeladen) verbindingen detecteren. Hieronder vallen verbindingen zoals suiker, alcohol, veel organische stoffen (waaronder chemicaliën, medicijnen, hormonen, veel pesticiden en hun residuen) en niet-geïoniseerde vormen van silica, ammoniak en koolstofdioxide. Deze meters meten ook geen macroscopische deeltjes omdat deze te groot zijn om in de toegepaste elektrische velden te bewegen. Dus als u “roestig” water uit ijzer oxide deeltjes ziet, dan wordt dat niet gemeten. Bacteriën, virussen en micro plastics worden ook niet gemeten.

Stoffen
zoals PF(O)AS die o.a. bij het GenX proces gebruikt worden, Chromium-6 en zelfs lood kunnen ook niet met een TDS meter worden gemeten omdat deze stoffen in parts per billion of zelfs nog kleiner voorkomen.

De benaming ‘totaal opgeloste vaste stoffen’ is dus een verkeerde benaming. Het is beter om te zeggen dat je de totale hoeveelheid aan geladen ionen hebt gemeten.

Als een TDS meter een waarde van 8 aangeeft, dan weet je in ieder geval dat vrijwel alle mineralen en sporen elementen uit het water zijn gehaald. Het water kan echter vervuild zijn met medicijnen, pesticiden, GenX, bacteriën, micro plastics,
chemicaliën etc.

Hoe kan de kwaliteit van gefilterd water worden vastgesteld?
Met een TDS meter kun je dus NIET de kwaliteit van gefilterd water testen. Dat kan alleen bij een laboratorium worden getest. Vraag bij een aanbieder van waterfilters om testrapporten. Laat je daarbij niet met een kluitje in het riet sturen als je opmerkingen krijgt zoals bijvoorbeeld: “Van actieve koolstof is bekend dat het die, die, die en die stoffen uit het water filtert. Ons filter is voorzien van koolstof dus die halen deze stoffen er dus ook uit.”. Als het zo gemakkelijk zou zijn dan hadden de drinkwaterbedrijven ook al die stoffen uit het water gehaald. Het is de combinatie van filters die nodig zijn om extra goed te filteren en de tijd waarmee het water met de filtermaterialen in contact is. Bij de meeste filters gaat het water te snel door het filter heen. De Aqualine systemen filteren gemiddeld maar 1,5 liter per uur. Het water is dus voor een langere tijd met de filtermaterialen in contact.

Onze filters halen aantoonbaar de PF(O)AS uit het water die bij het GenX proces worden gebruikt.
Verder halen wij een groot aantal andere stoffen uit het water.

Testrapport chemicaliën en medicijnen Duits laboratorium

Analyse certificaat Universiteit van Amsterdam in verband met GenX

Toelichting bij de analyse van GenX

Onze Aqualine filters hebben een hogere TDS en dat komt omdat we mineralen toevoegen aan het gefilterde water. Kies je voor de alkalische versie dan geeft de meegeleverde pH ring ook nog wat extra mineralen en magnesium af om de pH van het water te verhogen naar licht basisch water.

Sommige
aanbieders geven aan dat we alleen H2O moeten drinken. Dit is dus water in de puurste vorm. Dat is dus water dat ook vrij is van mineralen en sporen elementen. Zo lang de mensheid bestaat drinken we water uit bronnen en rivieren. Afhankelijk van de bodemgesteldheid is dit water rijk aan allerlei verschillende mineralen en sporen. Dat we het water willen zuiveren van
vervuiling dat begrijp ik, maar waarom willen we de natuurlijke elementen uit het water filteren?

De Aqualine waterfilter systemen bootsen de natuur na. We verwijderen de vervuiling zoveel mogelijk met natuurlijke materialen, voegen wat mineralen en sporen elementen toe en vitaliseren het water tijdens het uittappen. Dit vitaliseren gebeurt ook in de natuur. Dit effect heb je niet bij de meeste waterfilter systemen die worden aangeboden. 

Wanneer gebruik je wel een TDS meter? 
Deze meters worden altijd gebruikt bij omgekeerde osmose systemen. Hierbij wordt een membraan filter gebruikt. Als dit filter niet meer goed werkt laat het te veel stoffen door die je dan kunt meten. Als er meer geladen ionen door het filter heen kunnen dan is de kans dat er ook echte vervuiling mee komt groter.

Bezitters
van een aquarium gebruiken de TDS meter om vast te stellen of de samenstelling van het water nog steeds goed is voor de vissen. Zodra er een teveel van bepaalde stoffen voorkomen in het water dan zullen ze stappen moeten ondernemen.